Teatr Ósmego Dnia - najsłynniejsza polska grupa teatralna wywodząca się ze studenckiego teatru kontrkulturowego lat 60., założona w 1964 przez studentów polonistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (m.in. Tomasz Szymański, Lech Raczak, Stanisław Barańczak) a od wielu już lat artystyczny trzon Teatru tworzą wspólnie: Ewa Wójciak, Adam Borowski, Jacek Chmaj, Tadeusz Janiszewski i Marcin Kęszycki. Dziś "Ósemki" to zespół-legenda, symbol teatru zaangażowanego pulsującego rytmem najważniejszych wydarzeń politycznych i społecznych.
Od lat 70. Teatr Ósmego Dnia był związany z opozycją demokratyczną, nie tylko poprzez swoje działania artystyczne, ale też bezpośrednią aktywność polityczną przy Komitecie Obrony Robotników, a następnie NSZZ Solidarność. W konsekwencji w stanie wojennym Teatr został zdelegalizowany, a następnie zmuszony do emigracji. Na zaproszenie premiera Tadeusza Mazowieckiego i minister Izabelli Cywińskiej zespół powrócił do Poznania w 1989 roku. Dzięki determinacji i staraniom zespołu ostatecznie w 1992 roku udało się znaleźć siedzibę w budynku Arkadii przy ul. Ratajczaka 44 i poza prezentacją spektakli teatralnych to miejsce stało się ważnym ośrodkiem kulturotwórczym. W latach dziewięćdziesiątych Teatr zasłynął produkcją spektakli plenerowych. „Sabat”, „Arka” „Szczyt”, „Czas Matek” prezentowane były w wielu miejscach na świecie, m.in. w Meksyku, Chile, Kolumbii, Wenezueli, Korei, Singapurze, Rosji i niemal we wszystkich krajach Europy. Jednym z najgłośniejszych spektakli ostatnich lat był nagradzany i tłumaczony na języki obce spektakl „Teczki” oparty o materiały, które na swój temat aktorzy znaleźli w archiwach IPN. Niebywale dobry odbiór znalazł on w USA, gdzie prezentowany był kilkadziesiąt razy. W swoim ośrodku Teatr organizuje cykle debat o współczesnej rzeczywistości i najnowszej historii Polski, spotkania z wybitnymi postaciami świata kulturalno – społeczno – politycznego. Jego scena jest otwarta dla młodych zespołów teatru niezależnego. Wiele działań zespołu nastawionych jest na włączanie do życia kulturalnego osób zagrożonych różnego rodzaju wykluczeniami. „Ósemki” kontynuują namysł nad otaczającym światem. Wskazują również, że wolność nie jest dana na zawsze, że należy o nią walczyć, przede wszystkim o tę w wymiarze wewnętrznym.